స్వార్థ ప్రయోజనాల కోసం మన జాతి
నిస్వార్థపు వృక్షాలను తెగ నరుకుతుంటే...
దిక్కులు పిక్కటిల్లేలా ప్రకృతి ఆక్రోశిస్తోంది
కానీ అది అరణ్యరోదనగా మిగిలిపోతోంది
సాంకేతిక పరిజ్ఞానంతో మన జాతి
విజ్ఞానం మరిచి ప్రవర్తిస్తుంటే...
భూమి వేడెక్కేలా ప్రకృతి నిట్టూరుస్తోంది
కానీ అది వడగాల్పుల వేడిలో ఆవిరైపోతుంది
సమతౌల్య సాధనాలైన సహజ వనరుల్ని మన జాతి విచక్షణా రహితంగా నాశనం చేస్తుంటే...
గొంతు చించుకొని ప్రకృతి విలపిస్తోంది
కానీ అది ఉరుముల, పిడుగుల గర్జనలో ఏకమైపోతోంది
పారిశ్రామీకరణ పేరుతో మన జాతి,
పర్యావరణాన్ని కాలుష్యపు కోరల్లో నిలబెడుతుంటే...
గుండె పగిలేలా ప్రకృతి రోదిస్తోంది
తన కన్నీటి మేఘాలతో వర్షిస్తోంది
కానీ ఆ కన్నీరు సెలయేళ్ళ, సంద్రాల నీటిలో కలిసిపోతోంది
ప్రకృతి పలుకుతోంది
తన ఆవేదన వివరిస్తోంది
పరికించి వింటే అది మన అందరి
గుండె సవ్వడిలో తప్పకుండా వినిపిస్తుంది
భావితరాల భవిష్యత్తు కోసం,
సామాజిక స్పృహతో పయనిద్దాం ముందుకు
పతనమవుతున్న పర్యావరణాన్ని కాపాడేందుకు
-తేజ
Vaastavikataku darpanam... Mee kavita. Chaala bagundi
ReplyDeleteThank you so much Swetha garu
Delete